నా స్వర్గం
చేరువవ్వాలని నీవు నడిచొస్తుంటే
మది పాదసవ్వడి వినిపిస్తుంది...
ఒంటరితనము ఏడ్వలేక నవ్వుతూ
రేయి సూర్యకాంతిని కావాలని కోరితే
ఆశ అమావాస్యలో వెన్నెలై కాస్తుంది...
గడిపిన క్షణాలు తీయని జ్ఞాపకాలై
నెమరు వేసుకుని నే కూర్చుంటే
దూరంగా సన్నాయి మ్రోగుతుంది...
ఒక్కోబొట్టులా కురుస్తున్న ఆకాశం
నిరీక్షణలన్నీ నదిలా ప్రవహిస్తుంటే
జీవితం జీవించమని పిలుస్తుంది...
నీవెచ్చని కౌగిలిలో సర్వం కోల్పోయి
నీ కనుసన్నల్లో కలకాలం కొలువుంటే
ఇదే నా స్వర్గం అని చెప్పాలనుంది...
అందని అతనికి అర్పితం!!